Van hypotheekgesprek naar sollicitatiegesprek

Eén ding stond vast: Annamarie wilde iets met mensen doen. Na de havo koos ze dan ook vol overtuiging voor de brede HBO-opleiding Verpleegkunde. Tijdens haar stages keek ze in verschillende keukens mee, van de thuiszorg, de ouderenpsychiatrie, tot zorgcentra. "Ik vind alles leuk. Dat is mijn valkuil, maar ook mijn kracht." 

Tijdens de coronaperiode liep ze stage in het ziekenhuis op de intensive care, een heftige tijd waar ze veel leerde. Tijdens haar afstudeerstage bij Dimence, op de High Intensive Care (HIC) voor psychiatrische patiënten, kwam ze voor het eerst aan het twijfelen. "Ik werkte met mensen die een gevaar vormden voor zichzelf of voor anderen. Ze knokten zich terug van een verslaving en bleken hele aardige mensen. Maar ik zag ze soms ook na twee weken terugkomen.” 

“Door een gebrek aan begeleiding in hun thuissituatie heb ik veel patiënten meegemaakt die te maken kregen met een terugval. Waren ze net thuis en aan het re-integreren, bleek dat ze onvoldoende begeleid werden. Zo jammer. Ik dacht: dit ga ik niet in mijn eentje veranderen. Haal ik hier voldoening uit? Nee.”  

Australië 

Wat volgde was een ingeving van haar vriend Hein. Zijn wens om voor een half jaar naar Australië te vertrekken om daar te werken en te reizen zorgde niet meteen voor enthousiasme bij Annamarie. “Ik zag het niet zitten om alles achter te laten, iedereen te moeten missen en mijn baan op te zeggen. Aan de andere kant zaten we nog nergens aan vast. Geen kinderen, huisdieren of een woning. We hebben toen besloten om het gewoon te doen.” 

Haar vriend werkt als loonwerker in de agrarische sector. Zelf is Annamarie afkomstig van een melkveebedrijf. De reis door Australië gaf haar de tijd om na te denken over wat ze wilde. "Ik wilde af van de onregelmatige diensten. Ik heb zo vaak ‘nee’ moeten zeggen tegen familie en vriendinnen, heb zoveel verjaardagen moeten missen. Ik zit bij de volleybal, ben lid van een carnavalsvereniging, er zijn genoeg dingen die naast het werk ook belangrijk zijn voor mij.” 

“De tijd in Australië, we zijn daar ruim een half jaar geweest, is achteraf een hele belangrijke periode geweest voor mij. Wat de belangrijkste les is die ik heb geleerd? Dat familie en vrienden het belangrijkst zijn voor mij. Het kon daar nog zo mooi zijn, maar als je met Kerst zonder je familie zit, is het ook maar zo alleen. Het heeft mij op een positieve manier aan het denken gezet.”  

Hypotheekgesprek 

Terug in Nederland besloten Annamarie en haar vriend om zich op de toekomst te richten. Wat als ze een mooi huis zien op Funda? Kunnen ze het dan wel betalen? “We wilden weten wat de mogelijkheden waren. Ik ken iemand bij Koopman en zijn bij hem op gesprek geweest. Tijdens het gesprek wees hij mij op een vacature die net was uitgezet. Relatiebeheerder Agrarisch. Ik wist niet wat ik me erbij voor moest stellen.” 

Economie had ze op school bewust laten vallen, ervaring in de financiële sector had ze evenmin. Maar dat weerhield Annamarie er niet van om de vacature aan te horen. "De sector vind ik leuk, de doelgroep spreekt mij aan. Waarom niet? Ik heb een meeloopdag gehad en was meteen enthousiast. Vooral de verdieping sprak mij aan. Alle puzzelstukjes kwamen samen. Het klikte ook meteen met alle collega’s."  

Ze wil haar collega’s Lieke en Kylaine in het bijzonder bedanken. “Ik ben vanaf het eerste moment overal in meegenomen door collega’s. De hulp die ik heb gekregen van Lieke en Kylaine hebben mijn overgang zoveel makkelijker gemaakt. Termen als provisie en royeren had ik nog nooit van gehoord. Dan is het fijn dat er mensen om je heen zitten aan wie je dingen kan vragen. Ik kon altijd bij hen terecht.” 

Ambitie 

In haar rol als Relatiebeheerder Agrarisch neemt Annamarie onder meer telefoontjes aan van klanten die bijvoorbeeld een nieuwe trekker in de verzekering willen zetten. Of van iemand die een nieuwe schuur heeft gebouwd waarvoor de Buitendienst op pad moet. “Er verandert zoveel op een agrarisch bedrijf, daar weet ik alles van. Na het bezoek van de adviseur verwerk ik het gesprek en voer ik de acties uit die nodig zijn. Uiteindelijk hoop ik de Buitendienst in te gaan en bij mensen op het erf te komen. Ik ben niet iemand die de hele dag op kantoor zit. Dat was best wennen in het begin.” 

“Wat ik meeneem uit de zorg? Het zorgen en ontzorgen van mensen. Ik ben heel dienstbaar, mag graag andere mensen helpen om zaken goed geregeld te hebben. En ik kan heel goed relativeren.”  

Inmiddels plukt de hele familie Mollink zijn vruchten van het nieuwe carrièrepad van Annamarie. “Onlangs was er sprake van blauwtong. Ga je dat wel of niet verzekeren? Ik denk daar graag over mee met mijn ouders. Mijn broertje wil met een afgedankte auto rondtrekken door Europa. Wat als hij stil komt te staan in Griekenland? Ook met hem heb ik meegekeken met de verzekering. Ik heb in korte tijd veel opgestoken in deze rol. Als je bereid bent om te leren, kun je overal aarden. Daar ben ik nu wel van overtuigd!”